Muszkatołowiec korzenny został przywieziony do Europy najprawdopodobniej około pierwszego wieku naszej ery. To wyjątkowy gatunek wśród roślin przyprawowych, gdyż dostarcza jednocześnie aż dwu przypraw – gałki muszkatołowej i tak zwanego „kwiatu” muszkatołowego, czyli macis. Gałka muszkatołowa to nasienie wydobyte z mięsistej torebki wielkości śliwki. „Kwiat” muszkatołowy natomiast to koronkowa osnówka otaczająca nasienie. Zarówno w nasieniu, jak i w osnówce, znajdują się olejki lotne. Olejek eteryczny nasion po ich sproszkowaniu lub utarciu nadaje przyprawie egzotyczny zapach i smak. Drzewa muszkatołowe pochodzą z Moluków nazywanych Wyspami Korzennymi, ale są uprawiane w Malezji, na Karaibach i Sri Lance. Wiecznie zielone drzewa muszkatołowe dorastają do 12 m wysokości. Mają ciemnozielone, owalne liście i drobne, jasnożółte kwiaty przypominające kształtem konwalie. Najbardziej odpowiada im morski klimat okołorównikowy i żyzne gleby pochodzenia wulkanicznego oraz urodzajne, gliniaste gleby Grenady. Plantacje zakładane są zwykle na wysokości poniżej 700 m n.p.m., a drzewa muszkatołowe osłania się przed silnymi wiatrami. W południowo-wschodniej Azji i Indiach zarówno gałka muszkatołowa, jak i „kwiat” muszkatołowy, są używane w małych ilościach. W Indiach można je znaleźć głównie w potrawach z Moghul. Arabowie od dawna wykorzystywali gałkę jako przyprawę do baraniny i mięsa jagnięcia. Najczęściej obie przyprawy stosują Europejczycy.

Zastosowanie gałki muszkatałowej

Gałkę muszkatołową mieloną Prymat stosuje się zarówno do słodkich, jak i pikantnych potraw. Korzysta się z niej przy przyrządzaniu pierników, ciast, deserów owocowych, grzanego wina angielskiego oraz ponczu. Gałka dodawana jest także do posset, czyli wybornego napoju przygotowywanego na bazie gorącego mleka z dodatkiem wina i korzeni. Doskonale nadaje się do większości dań z jaj i sera, a także tradycyjnych polskich potraw takich jak: bigos, flaki, zupa fasolowa czy też kotlety mielone.